In gesprek met Henk

Henk Grol (30) is al jaren Nederlands’ sterkste judoka in de klasse tot 100 kilogram. Tijdens de Olympische Spelen van Peking en Londen behaalde Henk de bronzen medaille. Wie hem een beetje kent, weet dat brons voor hem niet genoeg is. In Rio gaat hij maar voor één kleur: goud. Henk maakt al jarenlang deel uit van het ambassadeursteam van Spieren voor Spieren.

Onlangs deed je mee aan de Europese Spelen in Baku. Je was weer op dreef, hè?

Goed was ik zeker niet, maar ik heb daar wel goud gewonnen. Ik stond niet super fit aan de start. De Europese Spelen waren niet het hoofddoel, dus daar heb ik niet voor getraind. Je kunt niet het hele jaar hard trainen helaas dus moet je keuzes maken. Toch heeft het goed uitgepakt met een gouden medaille. Al mijn concurrenten waren er dus het zegt wel iets hoe ik ervoor sta. Wat wel het hoofddoel is dit jaar? Het WK judo dat eind augustus in Kazachstan is. De Europese Spelen zijn eigenlijk hetzelfde als de Olympische Spelen. Het eten was iets slechter maar de opzet is hetzelfde. En er was geen Mc Donalds! Ik vind het jammer dat de politiek de Europese Spelen niet in Nederland wil laten plaatsvinden. We hebben wel een top-10 ambitie, het draagt veel bij aan de maatschappij maar goed, ze willen het niet. Ik denk dat het in principe wel hoor dat wij grote evenementen organiseren. In 2009 was het WK judo in Rotterdam en dat vond ik natuurlijk heel bijzonder. In eigen land brengt toch iets extra’s met zich mee. Maar it’s all about money.

 

In juni deed je mee aan de Spierathlon, samen met Wout. Kende je Wout al?

Ja, nu wel. Ik heb samen met Wout echt een fantastische dag gehad. Mijn hart breekt altijd als ik kinderleed zie. Dat is één van de redenen waarom ik ambassadeur van Spieren voor Spieren ben geworden. Het is een prachtige organisatie waar geen geld aan de strijkstok blijft hangen. Als ik kan, ben ik aanwezig bij de evenementen die ze organiseren. De gouden medaille die ik won bij de Europese Spelen in Baku heb ik opgedragen aan Wout en binnenkort ga ik die medaille aan hem overhandigen. Bij mij belandt het anders in de kast en ik weet hoe blij je kinderen er mee kunt maken. Tijdens de Spierathlon mocht ik het fietsonderdeel samen met Wout doen. Hij zit in een rolstoel en kan z’n nek niet goed recht houden. Hij is ontzettend slim en ik weet dat hij enorm goed kan schaken. Of hij me dat binnenkort gaat leren? Haha, ik denk dat hij me inmaakt! In de hectiek na de wisseling met het zwemmen zijn we op de verkeerde fiets gestapt waardoor zijn nek niet voldoende werd ondersteund. Ik heb 20km lang zijn hoofdje vastgehouden terwijl hij me aanmoedigde en liedjes zong.

 

“Wout, gaat het nog?”

“Ja! Ja!”

“Liggen we nog voor?”

“Natuurlijk!”

“Gaan we winnen?”

“Jaaaa!”