Het gouden gevoel van Eva de Goede

Eva de Goede won onder meer twee keer olympisch goud en een wereldtitel. “Ik wil kinderen met een spierziekte een mooie dag bezorgen, die voor hen een gouden medaille waard is”, aldus de hockeyster, sinds een paar maanden ambassadeur van Spieren voor Spieren.

Als topsporter weet jij hoe belangrijk je lichaam is.

“Klopt. Ik heb anderhalf jaar last gehad van een overbelaste lies. Daardoor weet ik hoe frustrerend het is als mijn lijf niet doet wat ik wil. Maar dat is natuurlijk van een heel andere orde dan waar kinderen met een spierziekte mee te maken hebben. Als ik een blessure heb, kan ik niet hockeyen. Deze kinderen kunnen soms niet eens zelf hun bed uit, hebben bij veel dingen hulp nodig. Een ander groot verschil: ik ben nu weer fit, terwijl deze kinderen 24/7 worden geconfronteerd met hun spierziekte. Dag in, dag uit.”

Kun jij als sporter wat leren van deze kinderen?

“Absoluut! Vooral van hun doorzettingsvermogen en positieve instelling. Ik weet nog hoe lastig ik het vond tijdens mijn blessure om in mijn eentje in de sportschool of bij de fysio te werken aan mijn herstel, terwijl mijn team op het veld stond. Niet met de rest mee kunnen doen, dat vond ik heel lastig. En dat is iets waar kinderen met een spierziekte vaak tegenaan lopen. Dat al hun vriendjes gaan voetballen, maar ze zelf niet kunnen meedoen. Dat zal best weleens slikken zijn. Maar gelukkig zijn kinderen heel inventief. Met je rolstoel kun je bijvoorbeeld prima op doel staan. Deze kinderen maken overal het beste van.”

Wat wil jij als ambassadeur van Spieren voor Spieren bereiken?

“Door mee te werken aan bijvoorbeeld gala’s en clinics wil ik helpen om geld in te zamelen. Dat geld is super belangrijk. Niet alleen voor onderzoek, maar ook voor praktische ondersteuning. Ik heb verhalen gehoord van gezinnen die soms geen geld hebben voor aanpassingen om hun kind goed te kunnen verzorgen. Met de steun van Spieren voor Spieren kunnen ze hulpmiddelen aanschaffen die ze nodig hebben.

Waar heb je zoal aan meegewerkt?

“In het stadion van PSV heb ik met kinderen de mascotte Spiertje beschilderd, samen met andere ambassadeurs en PSV-spelers. Al moet ik wel zeggen dat de kinderen vooral geïnteresseerd waren in de voetballers, haha. Ook heb ik samen met Dean de gong geslagen op de Amsterdamse beurs, om het weekend van de Wintertijd Challenge in te luiden. Dean is een leuke en open jongen, die positief in het leven staat. Hij zit in een rolstoel en kan kleine stukjes lopen. Voor het luiden van de gong kwam hij zelfstandig uit zijn stoel. Dat was een mooi moment.”

Heb je als ambassadeur nog meer doelen?

“Als ambassadeur wil ik kinderen met een spierziekte een mooie dag bezorgen, maar ook de rest van het gezin. Het draait vaak om het zieke kind, maar er zijn ook nog broertjes of zusjes. Die spierziekte heeft impact op het hele gezin. Met Spieren voor Spieren willen we gezinnen even laten vergeten hoe ingewikkeld het soms in het normale leven is. Iets leuks doen met hun familie, dat is voor deze kinderen een gouden medaille waard.”

Wat brengt het ambassadeurschap jou?

“Het zorgt vooral voor bewustwording. Je eigen leven beschouw je als normaal. Dat ik ’s ochtends in de stad met een vriendinnetje koffie kan drinken. Dat ik bijna elke dag op het hockeyveld sta en prachtige toernooien als de Olympische Spelen kan meemaken. Voor kinderen met een spierziekte zijn veel dingen helemaal niet vanzelfsprekend. Ze moeten continu rekening houden met een lijf dat niet meewerkt, dat niet kan wat zij graag zouden willen. De ervaring als ambassadeur maakt me extra dankbaar voor wat ik als hockeyinternational meemaak. Ook zorgt het dat ik extra geniet van de kleine dingen in het leven. Zoals dat kopje koffie in de stad.”

Komende maand nog op pad voor Spieren voor Spieren?

“Nee, ik zit nu met het Nederlands elftal in Argentinië, waar op 5 december de Hockey World League Final start. Daar hebben we een kans om weer een gouden medaille te halen. Daar ga ik samen met mijn team heel hard mijn best voor doen. Gelukkig ben ik weer helemaal fit, dus aan mijn spieren ligt het niet.”