Interview Nadine Broersen

Nadine Broersen (24) is atlete, wereldindoorkampioene op de vijfkamp en meervoudig Nederlands kampioene in het hoogspringen. Op dit onderdeel bezit zij ook het Nationaal Record, dat op 1.94m staat. Tijdens de Olympische Spelen van Londen 2012 werd zij dertiende op de zevenkamp. Onlangs heeft ze zich als ambassadeur verbonden aan Spieren voor Spieren. Momenteel is ze herstellende van een enkelblessure en de enige sporter in de Nederlandse sportgeschiedenis die tijdens een trainingskamp geen series kijkt.

Hoe gaat het met je enkel?

“Ik kan alweer een beetje trainen. Nu doe ik vooral een aantal voetoefeningen, ik kan gewoon fietsen en krachttraining lukt ook wel. Vanaf volgende week mag ik van de artsen weer hardlopen en kan ik weer gaan opbouwen. Dan zou mijn enkel weer volledig hersteld moeten zijn. Ik heb het gevoel dat ik nu alweer alles aan kan, maar ik moet toch nog even rustig blijven en voorzichtig doen.”

 Wat is het precies voor een blessure?

“Het komt er eigenlijk op neer dat aan de binnenkant van mijn linkervoet twee enkelbandjes zijn verrekt. Dat gebeurde tijdens het NK indoor in Apeldoorn. Er waren wat haarscheurtjes te zien op de MRI, maar binnen tien dagen was ik redelijk goed hersteld. Ik had nog wat testjes gedaan op de training en het liep – letterlijk – allemaal heel erg goed. Doordat mijn enkel alleen zo stevig was ingetapet kan ik niet vrijuit springen. Natuurlijk was het even schrikken, want twee weken later stond het EK indoor in Praag op het programma. Hier wilde ik echt om de medailles strijden, helemaal omdat ik vorig jaar de wereldtitel pakte. Uiteindelijk heb ik besloten hier gewoon deel te nemen, ook al was dat wel een klein risico. In Praag heb ik het nogmaals opgerekt, waardoor ik op het EK de strijd moest staken. Ongelofelijk balen, want ik wilde het zó graag. Op de nieuwe MRI was een nieuwe verdikking te zien. Gelukkig is er niets écht kapot, het is eigenlijk een verrekking op en verrekking.”

Hoe ben je betrokken geraakt bij Spieren voor Spieren?

“Ik ben nog niet zo lang geleden aangesloten als ambassadeur van de Stichting. Eind vorig jaar benaderden ze mij en ik wist meteen dat ik erbij wilde horen. De naam Spieren voor Spieren spreekt natuurlijk heel erg aan en ik vind het bijzonder dat je letterlijk met jouw gezonde spieren iets kan terug doen voor kinderen die een spierziekte hebben. Dat maakt het verschil met andere goede doelen. Als topsporter kun je echt een voorbeeld zijn. Ik wil niet alleen mijn naam eraan verbinden, ik wil ook echt in contact staan met een kind met een spierziekte en hem of haar een geweldige dag bezorgen. Ik wil zoveel mogelijk mensen in mijn omgeving hierover vertellen en ik hoop dat andere mensen hier ook enthousiast van worden.”

Door je blessure heb jij een korte periode niet kunnen sporten. Kun je je voorstellen hoe het is voor kinderen die überhaupt niet meer kunnen sporten vanwege hun ziekte?

“Ik vind het al lastig als ik één dag stil moet zitten, laat staan als ik het helemaal niet meer zou kunnen. Ik kan me er dus totaal niets bij voorstellen en het zou zo moeten zijn dat dat voor iedereen geldt. Helaas is dat niet de werkelijkheid. Dat is eigenlijk de belangrijkste reden dat ik me hiervoor wil inzetten.”