Biomarkers voor ziekteactiviteit bij juveniele dermatomyositis
Er is op dit moment geen betrouwbare bloedtest om de ziekteactiviteit van juveniele dermatomyositis te meten. Dit is nodig om de optimale behandeling te bepalen. In dit onderzoek wordt gezocht naar kenmerken in het bloed, biomarkers, die de ziekteactiviteit weergeven.
| Onderzoekers: | A. van Royen-Kerkhof & dr. F. van Wijk |
| Centrum: | UMC Utrecht |
| Looptijd: | 01-11-2014 t/m 01-03-2017 |
| Bedrag: | €185.955,- (cofinanciering Prinses Beatrix Spierfonds) |
Achtergrond
Juveniele dermatomyositis is een vorm van deze spierziekte die optreedt voor het 16e levensjaar. De behandeling van juveniele dermatomyositis bestaat uit afweeronderdrukkende medicatie, waaronder prednison, wat veel bijwerkingen kan geven. Er zijn geen betrouwbare bloedtesten voor het meten van de spierontsteking die optreedt bij deze ziekte. Combinaties van bloedonderzoek en spierfunctietesten geven een redelijk betrouwbare inschatting van de ziekteactiviteit, maar bij jonge kinderen zijn de spierfunctietesten lastig uitvoerbaar. Een betrouwbare bloedtest, die de ziekteactiviteit weergeeft, zou dus een belangrijke aanvulling zijn in de behandeling van kinderen met juveniele dermatomyositis.
Doel
De onderzoekers hebben eerder al gezocht naar eiwitten die in verhoogde mate te detecteren zijn in het bloed van patiënten met juveniele dermatomyositis, zogenaamde biomarkers. Daarbij vonden ze drie interessante eiwitten. In het huidige onderzoek zal bepaald worden of deze drie eiwitten gebruikt kunnen worden als betrouwbare biomarker voor de ziekteactiviteit. Met een betrouwbare biomarker wordt behandeling op maat mogelijk, waardoor de behandeling bij sommige kinderen wellicht sneller kan worden afgebouwd. Verder zal worden gekeken naar de rol van een van de drie eiwitten, galectine-9, bij het ziektemechanisme van juveniele dermatomyositis.
Resultaten
In het eerste jaar van het onderzoek zijn bloedmonsters verzameld van 79 kinderen met juveniele dermatomyositis. In al deze monsters zijn de niveaus van de drie veelbelovende eiwitten gemeten. Uit de resultaten blijkt dat vooral galectine-9 een goede voorspellende waarde heeft voor de ziekteactiviteit. Het is dus een betrouwbare biomarker voor de ziekteactiviteit en zou in de toekomst gebruikt kunnen worden als leidraad voor de behandeling.
In het tweede jaar van het onderzoek zal de rol van galectine-9 bij het ziektemechanisme verder worden onderzocht. Daarnaast zal worden gekeken of galectine-9 ook bij volwassenen met dermatomyositis en kinderen met andere auto-immuunziekten een betrouwbare biomarker voor de ziekteactiviteit is.
