Het voelt als familie

De liefde tussen Frank en Ronald de Boer en Spieren voor Spieren? Die ontstond in 1998. Al bijna twintig jaar lang zetten de voetbalbroers zich in voor kinderen met een spierziekte. “Dit voelt niet als een verplichting; het voelt als familie. Als ik die kinderen zie, krijg ik een warm gevoel.”

Tuurlijk, Frank en Ronald willen best meer vertellen over Spieren voor Spieren. Over waarom ambassadeur zijn vaak hartverwarmend is – en soms ook hartverscheurend. Maar eerst hebben ze iets belangrijkers te doen. Levi, een van de kindambassadeurs van de stichting, staat voor hun neus. “Mag ik een handtekening op mijn spalken?”
Frank pakt de linker spalk aan. “Ik ben linksbenig, dus ik neem deze.”
“En ik ben tweebenig, dus mij maakt het niet uit”, zegt Ronald, waarna hij een krabbel zet op de rechter spalk.
Met een grote grijns en twee gesigneerde spalken onder zijn arm gaat Levi terug naar zijn ouders.

Positieve energie
Levi. En al die andere kinderen met een spierziekte in Nederland. Zij zijn de reden dat Frank en Ronald zich al negentien jaar vol overgave inzetten voor Spieren voor Spieren.  Sinds 1998, toen het Nederlands voetbalelftal zich aan de stichting verbond. Frank, in die tijd aanvoerder van Oranje, werd samen met Ronald beschermheer.
“Sinds de oprichting zijn we betrokken bij de stichting”, aldus Frank. “Dit voelt dan ook niet als een verplichting; het voelt als familie. Als ik die kinderen zie, krijg ik een warm gevoel. Ze zijn bijna altijd blij en hebben een enorm positieve energie.”
“Het is echt hartverwarmend”, vult Ronald aan. “Maar soms is het ook hartverscheurend, als je kinderen ziet bij wie de spieren hen in de steek laten.”
Frank: “Sommige kinderen die we hebben leren kennen bij Spieren voor Spieren zijn er helaas niet meer. Kinderen bij wie de hartspier het heeft opgegeven.”

Spierziekten tackelen
Zulke gebeurtenissen maken de oud-internationals extra gemotiveerd. “We willen spierziekten de wereld uit helpen”, zegt Ronald. “We weten en kunnen tegenwoordig zoveel. Dan moeten spierziekten toch te tackelen zijn? Dan moet er toch een middel te vinden zijn? Daar blijven we ons voor inzetten.”
Frank: “Als beschermheren brengen we Spieren voor Spieren graag onder de aandacht, zodat de stichting geld kan blijven inzamelen. Voor onderzoek naar spierziekten, maar ook voor faciliteiten en hulpmiddelen. Denk bijvoorbeeld aan een robotarm of rolstoel. En natuurlijk willen we bijdragen aan een leuk bestaan voor de kinderen. Daarom zijn we vaak aanwezig bij de activiteiten van Spieren voor Spieren. Ik kan me geweldige middagen herinneren in het Dolfinarium.”
Ronald: “Voor deze kinderen komt een medische doorbraak waarschijnlijk te laat om hun ziekte te kunnen overwinnen. Maar door leuke activiteiten te organiseren geeft Spieren voor Spieren het hele gezin een steuntje in de rug. Want een spierziekte is ongelofelijk zwaar, voor het hele gezin. Dat zie ik ook bij vrienden van ons, die een zoon hebben met een spierziekte.”

Samen sporten
De Spierathlon is zo’n evenement waar veel gezinnen alweer reikhalzend naar uitkijken. “Ik heb één keer het startschot gegeven en één keer meegedaan, samen met Tami”, aldus Ronald. “Met het zwemmen gingen we als een speer, maar bij het lopen schoot het al na vijftig meter in mijn kuit. Ik dacht: nee hè, ik zal toch niet moeten opgeven?”
Frank: “Wel typerend, als je tijdens de Spierathlon uitvalt met een spierblessure…”
Ronald: “Inderdaad, maar gelukkig ging het na wat rekken weer.”
Tijdens de Spierathlon kan het hele gezin samen sporten. Frank: “Voor ons is dat heel gewoon; Ronald en ik hebben vanuit de wieg niet anders gedaan. Maar in sommige gezinnen is dat niet gewoon.”
Ronald: “Het leuke aan de Spierathlon is dat iedereen mee kan doen; het is een evenement voor de hele familie. Kinderen met en zonder spierziekte; iedereen kan meedoen en een bijdrage leveren.”
Frank: “Samen sporten is het leukst.”

Een goede tweede
Na Levi is het nu Coco die even een praatje komt maken met Frank en Ronald. Het contact tussen de kinderen en de topsporters; dat is wat Spieren voor Spieren ook zo uniek maakt. Als ze weer wegrijdt in haar rolstoel, zegt Ronald met gespeelde verontwaardiging: “Nou zeg! Ik dacht dat Coco meer van mij hield, maar ik hoor net dat ze meer van Louis van Gaal houdt.”
Van Gaal maakte in 2000 als bondscoach van Oranje kennis met Spieren voor Spieren en zet zich sindsdien – net als Frank en Ronald de Boer – vol hartstocht in voor kinderen als Coco en Levi.
“Maar ik ben een goede tweede”, besluit Ronald. “Ook mooi.”

Nog geen commentaar geplaatst.