Maud de Reu

De sport van Maud de Reu

Paralympisch dressuurruiter

Waarom Maud de Reu ambassadeur is van Spieren voor Spieren en haar ontmoeting met kind-ambassadeur Nieke

Een echte bikkel
Je grote sportheld ontmoeten? Dat maak je niet vaak mee. Maar voor de 9-jarige Nieke Godeke is het vandaag zover. Ze gaat op bezoek bij paralympiër Maud de Reu. Net als Nieke een paardengek met een spierziekte. “Volgens mij zijn wij allebei doorzetters.”

“Kijk, wat is-ie mooi hè?” Maud de Reu (23) wijst naar de wei. Daar staat hij. Webron. Het paard waarmee ze in 2021 indruk maakte tijdens de Paralympische Spelen Tokio. “Het leukste aan paardrijden is dat je het echt samen doet met je paard. Webron is mijn beste vriend.”
“En Bikkel is mijn beste vriend”, zegt Nieke, die net als Maud één passie heeft: paarden.
Vandaag ontmoeten ze elkaar voor het eerst, bij Stal Herenbrink in Lierderholthuis. “Hoe oud begon jij met paardrijden?”, wil Nieke weten.
“Op mijn negende”, antwoordt Maud. “Ik had een verzorgpony, Bert. Met hem mocht ik ook wedstrijden rijden bij para-dressuur. Dat ging steeds beter en ik werd steeds fanatieker.” Via een talentendag kwam Maud uiteindelijk bij de nationale selectie.
“Hoeveel medailles heb je?”, vraagt Nieke.
“Drie bronzen. Die heb ik gewonnen op het Nederlands kampioenschap. En ik hoop dit jaar ook het WK te mogen rijden.” Mauds grootste droom? “Een medaille op de volgende Paralympische Spelen in 2024 in Parijs. En wat is jouw grote droom?”
Daar hoeft Nieke niet lang over na te denken. “Een eigen paard.” Het liefst haar grote vriend Bikkel. “En later wil ik de baas van een manege worden.”

Grote dromen
Dat je je dromen kunt waarmaken, dat bewijst Maud. Elke dag werkt ze hard aan haar topsportcarrière. “Soms baal ik van mijn spierziekte. Maar het heeft me ook veel gebracht en me gemaakt tot wie ik ben. Ik heb de kans gekregen om op hoog niveau te sporten”, zegt Maud, die SMA type 3 heeft. “Door mijn ziekte heb ik krachtverlies. Vooral in mijn armen en benen. Daardoor kan ik niet lang staan en lopen. Ook heb ik een minder goede balans. En mijn potje energie is snel op.”
“Ik ben ook snel moe”, zegt Nieke, die de erfelijke spierziekte Congenitale Myopathie heeft. “Ik heb niet zo’n sterke nek en ik val best vaak. Lig jij ‘s nachts ook aan de beademing?”
Maud schudt haar hoofd. “Nee, ademen gaat gelukkig goed. Ik heb wel een rolstoel voor lange afstanden.”
Nieke kreeg de diagnose van haar ziekte op haar derde. Bij Maud was dat op haar achtste, na een onzekere periode met veel fysieke problemen. “Het is zo belangrijk dat kinderen snel een diagnose krijgen”, vindt Maud. “Als je weet wat er aan de hand is, kun je er beter mee omgaan. Ook kan er dan sneller worden begonnen met behandeling en medicatie. Dat is zo belangrijk, want verloren spierkracht komt niet meer terug. Dat is waar Spieren voor Spieren zich voor inzet: een snellere diagnose en behandeling bij kinderen met een spierziekte.”

Knuffelkont Zorro
Dan is het weer tijd voor de paarden. “Wil je een rondleiding?”, vraagt Maud.
Niekes stralende ogen zeggen genoeg. Ja dus!
Ze bekijken de stallen, de veulens in de wei en de rijbanen waaronder de binnenbak. “Hier rijd ik als het slecht weer is”, legt Maud uit. “Heeft jouw manege ook een binnenbak?”
“Nee”, antwoordt Nieke. “Wij rijden altijd buiten. Ook als het regent.”
“Een echte bikkel!” Maud knikt goedkeurend. “Volgens mij zijn wij allebei doorzetters. Heb je een leuke manege?”
“Ja, ik mag er de hele dag blijven.”
“Ha!” roept Maud. “Lekker pony’s poetsen! Dat deed ik vroeger ook altijd.”
De rondleiding eindigt bij de stal waar een grote Friese hengst staat. Nieke kriebelt zacht zijn neus. “Hoe heet hij?”
“Zorro. Hij is een echte knuffelkont”, zegt Maud. “Kom, we gaan hem opzadelen.”

Kinderen blij maken
Daar staan ze, zij aan zij. Twee enthousiaste ambassadeurs van Spieren voor Spieren. Waarom Nieke dat is geworden? “Spieren voor Spieren heeft leuke activiteiten. En ik vind het goed dat ze kinderen blij maken.”
Daar is Maud het helemaal mee eens. “Het spreekt me heel erg aan wat Spieren voor Spieren doet. Ook omdat ik zelf een spierziekte heb. Daarom heb ik de stichting een mailtje gestuurd dat ik graag iets zou willen betekenen voor kinderen met een spierziekte. Ik wil hun laten zien: je bent niet alleen! En ook met een spierziekte kun je veel bereiken. Ook jij kunt jouw dromen waarmaken, zoals ik heb gedaan. Met wat hulpmiddelen en de juiste mensen om je heen.’’

Hulpmiddelen
Gezinnen kunnen bij Spieren voor Spieren een aanvraag doen voor financiële ondersteuning. Zo kunnen kinderen hulpmiddelen krijgen voor in huis of voor bij het sporten. “Ik heb een airbagvest van Spieren voor Spieren gekregen”, vertelt Nieke “Als ik val, dan blaast die op. Maar ik ben nog nooit van mijn paard gevallen.”
“Goed, houden zo”, lacht Maud, die zelf ook hulpmiddelen heeft. “Ik heb lussen aan mijn teugels, omdat ik minder kracht heb in mijn handen en armen. Verder heb ik magneten in mijn laarzen en beugels. Zo blijven mijn voeten goed zitten. Dat is misschien ook iets voor jou, Nieke. Dan zit je steviger.”
“Ik heb ook een microfoon en oortjes”, vult Nieke aan. “Daarmee kan ik met de trainer praten.” Want roepen vanaf haar paard? Dat lukt helaas niet. Want: ook de stem is een spier.
“Geweldig dat kinderen dankzij alle hulpmiddelen kunnen doen wat ze graag willen”, vindt Maud. “En bewegen is zó belangrijk. Helemaal als je een spierziekte hebt. Door te bewegen kun je de achteruitgang van je spieren tegengaan. Maar het belangrijkste: sporten en bewegen is gewoon leuk! En het zorgt voor meer zelfvertrouwen.”

Rolmodel
Maud en Nieke wandelen een stukje met Zorro. Ze eindigen aan de picknicktafel, met ijsthee en stroopwafels. Nog even kletsen over de paarden. En dan zit het bezoek er weer op. Wat Nieke het leukste vond? “Zorro. En Maud! Gaan we nog samen rijden, Maud?”
“Dat doen we volgende keer. Je bent van harte welkom.” Even later zwaait Maud haar nieuwe vriendin uit. Met een goed gevoel. “Mooi om mijn ervaringen te kunnen delen”, vindt Maud, die blij is een rolmodel te kunnen zijn. “Dat heb ik zelf gemist vroeger. Ik keek wel tegen mensen op zoals Anky van Grunsven, maar die hadden geen spierziekte. Dat is toch anders. Als ambassadeur van Spieren voor Spieren wil ik kinderen als Nieke laten zien wat er allemaal mogelijk is, ook als je een spierziekte hebt. Want er is héél veel mogelijk.”