Levi Claassen

Mijn naam is Levi, een vrolijke, spontane jongen van bijna 11 jaar met een spierziekte. Het is lang onduidelijk geweest welke spierziekte ik heb. Ik ben geboren in een stuitligging en met twee heupjes uit de kom heb ik lang in het gips gezeten. Zelf weet ik daar niet veel meer van, maar achteraf zijn we er daardoor wel pas laat achter gekomen dat ik een spierziekte heb. Wij dachten dat ik gewoon een achterstand had omdat ik zo lang met mijn benen in het gips heb gezeten. Later bleek dat het anders was.

Sinds kort weten we dat ik een “Collageen type VI Myopathie” heb. Klinkt ingewikkeld en eigenlijk is het dat ook. De benaming omvat eigenlijk alleen het type spierziekte, maar welke het nu precies is zal misschien wel pas op latere leeftijd duidelijk worden. Het neigt richting Bethlem of Ullrich Myopathie, maar ik ervaar kenmerken van beide en sommige kenmerken blijven me juist weer gespaard.

Mijn spierziekte belemmert me niet om altijd met een grote glimlach door het leven te gaan, maar toch is het wel zo en is het niet altijd even makkelijk. Zeker niet als ik mijn allergrootste hobby wil gaan uitoefenen met m’n vrienden, namelijk voetballen. Ik kan niet zo hard achter de bal aanrennen en val snel, maar toch, ik vind het leuk om te doen en mijn vrienden vinden het leuk als ik meedoe. Penalty’s schieten is m’n specialiteit. Dan hoef ik niet te rennen en omdat ik niet zo hard kan schieten, kan ik wel goed richten.

Mijn grote helden zijn Arjen Robben en Memphis Depay. Wat kunnen die voetballen zeg. Gaaf om te zien.

Ik speel graag FIFA op de computer en kan op die manier lekker met ze mee voetballen. Zoals ik al zei vind ik het leuk om zelf te voetballen, maar ook darten en Monopoly, of andere spelletjes spelen vind ik leuk om te doen. Verder spreek ik graag af met mijn vriendjes en vind ik het geweldig om te gaan logeren bij opa en oma.

Toen ik hoorde van Spieren voor Spieren wist ik eerst niet goed wat het inhield. Maar nu heb ik er een paar keer iets over gezien en gehoord, bijvoorbeeld bij ‘De Wereld Draait Door’ en ik vind het heel goed dat de stichting zich zo inzet voor mensen met een spierziekte. Fijn dat mensen zo met je begaan zijn en iets voor je willen doen, gewoon om er voor elkaar te zijn, zonder meer, en niet om er zelf beter van te worden. Echt niet zo vanzelfsprekend!

Mijn allergrootste droom zal ook altijd wel een droom blijven, maar dat geeft niet; er moet ook iets te dromen blijven, maar dan kies ik toch voor profvoetballer worden.